‘Ik ben vannacht beneden geweest.’
Ik kijk verschrikt op naar mijn moeder die mijn volle aandacht heeft.
Net daarvoor had ik haar gevraagd waar haar portemonnee was omdat ik wilde internetbankieren en toen ze haar tas achter het gordijn in de slaapkamer vandaan haalde had ik haar gevraagd waarom ze die daar had neergezet.
‘Dat doe ik in mijn slaap. Slaapwandelen. Heb ik altijd gedaan, you know.’
Schouderophalend had ik haar geantwoord: ‘Dat weet ik toch mam,’ maar nu ik weet dat ze ook naar beneden is geweest schrik ik toch.
‘Hier zat hij.’
Ik krijg het warm. ‘Wie bedoel je, mam?’
‘Die jongen uit India.’
Mijn oren beginnen te suizen. ‘Wat?’
‘Hij zat hier op de grond. Zo.’ Ze wijst naar een plek middenin de woonkamer.
Voordat ik iets kan zeggen zit ze al op de grond en probeert haar benen over mekaar te leggen. Door haar demonstratie zie ik het ineens helemaal voor me. Een mooie bruingebrande jongen met zwart omrande ogen en een rode stip op zijn voorhoofd. In mijn verbeelding zit hij in kleermakerszit op het tapijt, enkel gekleed in een oranje sarong met bijpassende tulband. Nadat mijn moeder de lotushouding heeft gedemonstreerd komt ze weer soepel naast me staan met haar armen in haar zij. Ze is duidelijk geïrriteerd nu ze er weer aan terugdenkt.
‘Ik zei tegen hem: ‘Wat doe jij hier? Moet jij niet naar bed? Nou. Ik weet niet wat JIJ doet maar IK ga naar bed hoor!’’
Nu zie ik het levendig voor me. Mijn moeder die zich resoluut omdraait en naar boven stampt.
Ze kijkt mij aan en kantelt haar hoofd, wachtend op begrip en steun. Ik kan maar een antwoord bedenken:
‘Mam, ik denk dat je de boeddha naar bed hebt gestuurd.’
SchrijfBeweging 